Według wikipedii różnica między pomiędzy gęstością tych dwóch tkanek wynosi około 20%, czyli dużo mniej niż powszechnie szacujemy. Pytanie jest jak te 20% wpływa na realne wymiary. Gdy zastąpimy 2kg tłuszczu 2kg mięśni wymiary będą oczywiście mniejsze, ale czy będzie to 20% mniej? Raczej nie. Głównie dlatego, że inne tkanki takie jak kości czy organy również podlegają mierzeniu. Co prowadzi do wniosku, że miara danej części ciała nie jest determinowana wyłącznie przez ilość tkanki tłuszczowej czy mięśni.

Prawda jest taka, że podczas redukcji ciężko jest zyskać jakąkolwiek masę mięśniową. Dotyczy to głównie kobiet, u których podczas odchudzania nabyta tkanka mięśniowa ma tak znikome znaczenie, że nie wpływa w żaden sposób na wagę czy rozmiar. Dlatego stwierdzenie, że zyskaliśmy mięśnie kosztem tłuszczu i z tego powodu waga nie spada jest tylko naszym niesłusznym racjonalizowaniem zastoju i braku efektów. Oczywiście waga lubi stać w miejscu lub fluktuować, ale wymiary przy redukcji powinny się zmniejszać.

A jak to jest z jednoczesnym odchudzaniem i budowaniem masy mięśniowej? Dla wielu ludzi taka koncepcja jest nierealna z powodu kilku błędnych założeń (więcej ćwiczyć, mniej jeść) :
1) aby zbudować mięśnie potrzeba nadwyżki kalorycznej
2) aby schudnąć potrzeba deficytu kalorycznego
3) nie można jednocześnie mieć nadwyżki i deficytu kalorycznego

ad1. Badania wskazują, że przy lekkim deficycie kalorycznym możliwe jest zyskanie masy mięśniowej.
ad2. Odchudzanie według wielu opinii wymaga deficytu kalorycznego, ale nie musi to być nieustanny deficyt. Pomocne tutaj jest stosowanie takiego zygzaka kalorycznego, który rozróżnia kalorie spożywane codziennie (raz deficyt, raz nadwyżka), ale w tygodniowym rozliczeniu nie jest to zachwiane w żadnym kierunku. Istotne jest tutaj podkreślenie, ze deficyt kaloryczny nie jest konieczny aby zgubić tłuszcz, jest konieczny aby zmniejszyć wagę (strukturalną). na czym nie powinno nam zależeć.